شرح دعای ابوحمزه ثمالی/
✔️سید حجت مهدوی سعیدی؛
* بیست و دومین روز از ماه مبارک رمضان
معضلِ دنیای پیرامونی واقعا معضلِ بحران معنا و بحرانِ وجود به معنایِ خاص کلمه آن است و آن به سبب آن است که انسان امروز می خواهد رفاهیت را جای خدا بگذارد و این نمی شود چون رفاه وسیله است نه چیز دیگر !
عاشق مسکین چرا چندین تجمل بایدش ؟! برخی هدف دا رند اما معنائیت ندارند یعنی “چرایی” به نعبیر نیچه در چسم اندازشان اساسا وجود ندارد ! هدفشان هم همان تجمل و رفاهیت و شهرت است و بس !
ماه رمضان نفحه ای ست مغتنم که ما به نوازش الهی، معرض رحمت و و برکات بیشمار آن قرار گرفته ایم برای کسب و کشف معنای ممکن از زندگی این جهانی
، با این نگاه ست که اگر آدابِ صیام وقیام آنچنان که در منش و متنش هست احیاء و اجراء گردد و وظایف بندگی در این ماه ادا شود کثیری از معضلات بشری حل و فصل خواهد شد .
در این بخش از دعا و نیایش به جد و جهد هر چه تمامتر تحقق آرزوها و تعیّنِ استجابت مناجات‌ها یمان را از خدا طلب می کنیم در حالیکه نامه و کارنامه ای مشحون از پلشتی و زشتی در دست خود به یادگار گذاشته ایم ،
خاضعانه و خاشعانه از خدای مهربان می خواهیم که به واسطه کرم و لطف و به سبب بخشش بی پایان خود ما را با زشت ترین کارهای صورت گرفته مان مواخذه نکند ! ما چه بدانیم و چه ندانیم مظالم و مفاسد ریز و درشت فراوان با خود به همراه داریم اما با اینهمه باز شوق آن داریم که به دامان خدا بگریزیم و برای نجات از او استمداد و استعانت جوئیم ، چرا که هر چه باشد رحمت خداوند بر غضب او سیطره و سبقت دارد لذا هیچ گناهی نمی تواند مانع از رحمت و مغفرتِ بی حد و مرز او باشد .
خداوند چنان رفتار پسندیده ای دارد که جز ظن نیکو هیچ ظن دیگری براو نمی رود .
او بخشنده تام و تمام است بخشش از صفات ذاتی اوست ، راستی او گر نبخشد پس چه کند !؟
در این لیالی قدر بکوشیم با نیت و همت و غیرت دینی با تکیه به رحمانیت و مغفرت الهی به بازسازی خویشتن خویش در جهت حیاتی آکنده از معنا بپردازیم .
… وندر ان ظلمت شب آب حیاتم دادند !
